پارسي يا فارسي زبان مردم پارسا بود كه در سالهاي330 تا 550 قبل از ميلاد در ايران حكومت ميكردند اين زبان به گفتة محققين به گروه زبانهاي هند و ايراني تعلق دارد. زبان فارسي زبان امپراطوري فارس قرار گرفت و به طور گستردهاي در دورههاي باستان از مرزهاي هندوستان در شرق روسيه در شمال، سواحل جنوبي خليج فارس تا مصر و مديترانه در غرب به آن تكلم ميكردند.
در طول قرون، زبان پارسي به شكل امروزي آن تغيير يافت و امروزه زبان فارسي عمدتاً در ايران، افغانستان، تاجيكستان، و بخشهايي از ازبكستان صحبت ميشود.
زبان فارسي زبان دربار بسياري از پادشاهان هندي بود تا زمانيكه بريتانياييها پس از اشغال هند در قرن هيجدهم استفاده از آنرا منع كردند.
پادشاهان مغول هندوستان، فارسي را به عنوان زبان دربار خود درآورده بودند. بر روي ديوارهاي ردفورد (قلعه قرمز) اين جمله حكاكي و با طلا پرشده است «اگر فردوسي در جهان است همين است و همين است و همين است».
اگرچه نام زبان به عنوان فارسي يا پارسي يا به شكل عربي آن فارسي (زيرا در زبان عربي حرف پ ندارند) حفظ گرديده است اين زبان دچار تغييرات بسيار گرديده و ميتوان آنرا به چهار گروه زير طبقهبندي كرد:
1-فارسي قديم 2- فارسي ميانه 3-فارسي كلاسيك
4-فارسي مدون
فارسي قديم آن چيزي است كه قبيله پارساي اوليه در دوران هخامنشي صحبت ميكردند و براي ما نمونههايي حك شده بر روي سنگ به زبان ميخي باقي گذاردهاند.
فارسي ميانه زباني است كه در دوران ساسانيان صحبت ميشد و به آن پهلوي تبري ميگويند. نوشتههاي بسياري از آن دوران به شكل نوشتههاي مذهبي دين زرتشي در اختيار داريم كه عبارتند از «بانداشي، آراويراف نامه، مينوخرد، پندنامه، آدور بك مهر اسفند و غيره)
در فارسي كلاسيك مبدأ اين زبان خيلي روشن نيست ريشه كلمات در زبانهاي مختلفي كه در بخشهاي مختلف كشور مورد تكلم بودند قرار دارند اما ريشة اكثر لغات در فارسي قديم پهلوي و اوستا ميباشد. اين كلمات در نوشتهها و اشعار كلاسيك نشان داده شدهاند فردوسي مدعي است كه به مدت سي سال سختيهاي بسياري تحمل كرده تا اين زبان را كه تحت فشار مهاجمين عرب و در آستانة نابودي بوده حفظ كند.
نقش وبسایت در تبلیغات و گستره شغلی
به وبلاگ خود خوش امدید