علاوه بر كوششهاي پرثمري كه در آن عهد در زمينه تاريخ نويسي به عمل آمد به همت استادان و محققاني مانند قزويني- تقي زاده- اقبال- فروزانفر- بهار- بهمنيار و ديگران بسياري از زواياي تاريك تاريخ ادبي ايران روشن شد.
دانشمندان ديگري چون پورداوود- كسروي- بهار- ياسمي به تحقيق در ادبيات و زبانهاي ايران پيش از اسلام و مطالعه در لهجهها و نيم زبانهاي فارسي پرداختند. و بعدها تحصيل و تدريس زبانهاي پهلوي و اوستايي در ايران آغاز شد و كساني به ترجمه متون پهلوي به فارسي دري و مطالعه و جمعآوري فولكلور ايران سرگرم شدند. و بدين قرار تاريخ نوسي و ادب شناسي و به طور كلي تحقيق و مطالعه در آنچه كه به گذشته ايران مربوط مي شد در عهد رضا شاه پيشرفت زيادي كرد.
شرح حال و آثار تعدادي كه در پيشرفت عهد رضا شاه سعي زيادي داشته اند:
1- پيرنيا (حسن)
حسن پيرنيا ملقب به مشيرالدوله در اوايل سال 1291 ق (1252 شمسي) در تهران پا به دنيا نهاد پدرش ميرزا نصرالله خان مشيرالدوله نائيني از اعاظم رجال عهد قاجاريه بود. وي تحصيلات مقدماتي فارسي و عربي را از معلمين سرخانه فرا گرفت و حدود 17 سالگي عازم روسيه شده و تحصيلات حقوق را در دانشگاه مسكو به پايان برد. وي در 1317 كه مظفرالدين شاه به اروپا رفت به عنوان مترجم در ركاب او بود و در مراجعت شاه از اين سفر در 27 جماد الثاني 1320 ق به سفارت ايران در قپزبورگ تعيين گرديد در بازگشت سفر سوم مظفرالدين شاه او را به تهران فراخواند و ورود ميرزا حسن خان مشيرالدوله به تهران مصادف بود با سالهاي پرتشنج انقلاب مشروطيت ايران.
در اين هنگام به پدر كه صدراعظم ايران شده بود كمك مي كرد. وي در تدوين قانون اساسي سهم مهمي داشت. در كابينه مشيرالسلطنه به وزارت عدليه رسيد چون پس از 2 ماه كابينه مشيرالسلطنه برافتاد و ناصرالملك زمام امور را در دست گرفت در آن كابينه به لقب پدرش مشيرالدوله به وزارت خارجه رسيد.
نقش وبسایت در تبلیغات و گستره شغلی